یاد چهارشنبه سوری ها بخیر ،
آن هنگام که بر حسب سنتی دیرینه مردم در غروب آخرین سه شنبه سال ( شب چهارشنبه ) با هیزم و کاه در هفت نقطه در یک امتداد و با فاصله حداقل نیم متری، آتش می افروختند و شادی کنان از روی آن می پریدند و با هم زمزمه می کردند:
ای آتش، زردی من برای تو و سرخی تو برای من،
چه زیبا و بی خطر آن را به جا می آوردند و در ذهن خود بذرهای مثبت را می پاشیدند.
در اکثر موارد تمام اهالی محل و همسایگان در یک محوطه جمع می شدند و این باعث از بین رفتن کدورت های احتمالی موجود در بین آنها نیز می شد...
